1. Nie jemy dopóki działa znieczulenie (około 2 godziny po wyjściu z gabinetu)

2. Ząb leczony kanałowo może, ale nie musi być wrażliwy, tkliwy przez 2 tygodnie po zabiegu. Zwykle po paru dniach, objawy te ustępują samoistnie. W razie dolegliwości bólowych można zażyć leki p/zapalne typu apap lub ibuprofen

3. Bardzo rzadko po leczeniu kanałowym może wystąpić obrzęk (opuchlizna policzka) , w tej sytuacji należy skontaktować się z gabinetem

4. Nie należy gryźć ani przeżuwać twardych pokarmów po stronie zęba leczonego kanałowo aż do momentu całkowitego odbudowania zęba wypełnieniem lub koroną. W przeciwnym wypadku osłabiona struktura zęba może pęknąć znacznie komplikując leczenie.

5. W przypadku dużego zniszczenia tkanek twardych zęba zalecana jest odbudowa na włóknie szklanym, endokoronie lub koronie porcelanowej z wkładem.  

6. 6 miesięcy po zakończeniu leczenia kanałowego należy wykonać kontrolne zdjęcie RTG.

1. 1. Tampon umieszczony przez chirurga trzeba przygryzać przez około pół 15-20minut, następnie należy
      go wypluć. Niewielkie krwawienie może utrzymywać się do kilkunastu godzin po zabiegu i nie należy
      się tym niepokoić. Jeśli krwawienie jest obfite lub utrzymuje się dłuższy czas, należy skontaktować się
      ze stomatologiem.
   2. Nie należy nic jeść i pić przez dwie godziny po zabiegu (aż, do zejścia działania środka znieczulającego),
      aby uniknąć ryzyka zranienia znieczulonych tkanek.
   3. Przez 24 godziny po zabiegu:
      • nie wolno spożywać żadnych gorących pokarmów i napojów,
      • nie wolno palić (najlepiej 7 dni)
      • nie wolno pić alkoholu
      • nie wolno płukać jamy ustnej
      • należy unikać intensywnego wysiłku fizycznego (ryzyko krwawienia)
   4. Bezpośrednio po zabiegu wskazane jest spożywanie chłodnych pokarmów m.in. lody, zimne jogurty. Przez kilka dni po zabiegu zaleca się spożywanie miękkich, nie wymagających intensywnego żucia pokarmów. Wraz z gojeniem się rany można stopniowo wracać do swoich przyzwyczajeń dietetycznych, przez kilka dni oszczędzając okolicę poekstrakcyjną.
   5. Po usunięciu zęba, szczególnie po dłutowaniu, może pojawić się obrzęk narastający do trzech dni po zabiegu. Aby zminimalizować obrzęk i zmniejszyć dolegliwości bólowe zaleca się zimne okłady. Do tego celu można wykorzystać lód lub zamrożony artykuł spożywczy. Najlepsze są dostępne w aptece kompresy żelowe, które umieszczone odpowiednio wcześniej w zamrażarce są zimne, ale nie tracą swojej elastyczności. Niezależnie od rodzaju zimnego kompresu bardzo ważne jest, aby nie przykładać go bezpośrednio do skóry. Należy użyć ręcznika lub elementu garderoby. Należy robić przerwy nie rzadziej niż co kilka minut, tak aby uniknąć odmrożenia tej okolicy.
   6. Bezpośrednio po ekstrakcji należy zażyć lek przeciwbólowy. Może to być jeden z ogólnodostępnych bez recepty lub lek na receptę, jeśli stomatolog taki przepisał. Następnie przyjmować leki przeciwbólowe w razie potrzeby nie przekraczając dawek określonych w ulotce.
   7. Bolesnym powikłaniem po usunięciu zęba jest utrata skrzepu krwi i stan zapalny zębodołu (tak zwany suchy zębodół). Aby go uniknąć należy zwrócić szczególną uwagę na utrzymanie skrzepu w gojącym się zębodole oraz unikać palenia papierosów. W tym celu:
      • Przez 12 godzin po zabiegu nie należy szczotkować zębów. Przez kilka kolejnych dni należy omijać okolicę pozabiegową. Do dwóch tygodni po zabiegu okolica ta powinna być szczotkowana bardzo delikatnie. Nie unikamy jednak mycia zębów, bo prawidłowa higiena jamy ustnej jest bardzo ważna dla procesu gojenia rany.
      • Przez 24 godziny nie należy płukać jamy ustnej, a w kolejnych dniach należy robić to delikatnie.
      • Do utraty skrzepu krwi może doprowadzić podciśnienie, które powstaje w jamie ustnej. Dlatego nie należy zasysać śliny z zębodołu i nie pić przez słomkę gęstych napojów. Należy też zachować ostrożność przy kichaniu.
      • Nie należy dotykać okolicy pozabiegowej. Obecność biało-żółtego nalotu w okolicy rany poekstrakcyjnej jest czymś normalnym i nie powinna stanowić powodu do niepokoju.

Do kontaktu z lekarzem dentystą powinno skłonić:

1. Pojawienie się wysokiej gorączki po zabiegu.
2. Utrzymujące się obfite krwawienie.
3. Silne dolegliwości bólowe, których nie łagodzą tabletki przeciwbólowe i które nie zmniejszają się z upływem kolejnych godzin i dni po zabiegu.
4.  Zaostrzenie uprzednio sukcesywnie łagodniejących dolegliwości bólowych.
5. Narastanie obrzęku po upływie trzech dni od zabiegu. Sama obecność obrzęku po takim czasie nie powinna niepokoić, po trzech dobach od zabiegu powinien on jednak stopniowo zanikać.

1. 1. 1. Proteza zębowa jest ciałem obcym, dlatego w początkowym okresie
         używania może wywoływać objawy nietolerancji polegające m. in. na :
         zwiększonym wydzielaniu śliny, upośledzeniu smaku, powstawaniu
         odruchów wymiotnych, zaburzeniach w odbiorze bodźców termicznych, odczucia braku miejsca dla języka itp. Dolegliwości te stopniowo ustępują w procesie przystosowania czyli adaptacji do protez.
      2. ADAPTACJA – czyli przyzwyczajanie się do protez
         • Uwieranie, ból
         – Po odebraniu protez należy nosić ile się da, jeżeli uwierają to wyjmować
         i dać odpocząć dziąsłom.
         – Nie należy nosić „na siłę” ponieważ można poranić dziąsła.
         – Jeżeli nie można z powodu bólu nosić protezy przez cały czas, należy
         koniecznie 1-2 godziny przed wizytą korekcyjną założyć protezy i przyjść w nich do stomatologa. Bez tego lekarz nie stwierdzi dokładnie, w którym miejscu proteza uwiera.
         • odruch wymiotny
         – Początkowo proteza (zwłaszcza górna) może wydawać się za długa.
         Przeważnie jest to tylko nieprzyjemne wrażenie. Niekiedy może
         powstawać odruch wymiotny.
         -Aby przyzwyczaić się do połykania w protezach dobrym sposobem jest ssanie miętowego cukierka.
         – Jeżeli odruch pojawia się przy wkładaniu protezy, dobrze jest przedtem wypłukać jamę ustną oraz gardło zimną wodą.
         – Jeżeli to nie pomaga i odruch się utrzymuje stomatolog skoryguje protezę lub zaleci żel znieczulający.
         • korekty
         Wizyty, na których lekarz koryguje protezę należy cierpliwie odbywać, aż protezy nie będą sprawiały bólu czy innych kłopotów uniemożliwiających ich użytkowanie.
         Wizyty korekcyjne są bezpłatne.

Pod żadnym pozorem nie wolno samodzielnie podpiłowywać protez lub zębów w protezach.

• UTRZYMANIE PROTEZY (stabilność)
  Aby proteza dobrze się trzymała, nie wypadała czy spadała należy:
  – wyćwiczyć przysysanie protezy górnej
  – wyćwiczyć język i policzki w utrzymywaniu protezy dolnej
  – nie nagryzać kęsów jedzenia przednimi zębami protezy – prawie zawsze spowoduje to spadnięcie protezy w tylnym odcinku
  – ewentualnie można stosować kleje do protez – dostępne w aptekach4. Proteza zębowa jest aparatem, którym pacjent powinien nauczyć się
  posługiwać. Trudności w żuciu i odgryzaniu pokarmów należy pokonywać ograniczając się początkowo do kęsów małych i pokarmów miękkich. W celu zapobiegania wyważaniu protez, żucie powinno być obustronne. „Trening mówienia” należy rozpocząć od głośnego, wolnego i wyraźnego wysławiania się, a także głośnego czytania .
• Protezy najczęściej wykonuje się z materiału sztywnego, dlatego też nie jest możliwe wyeliminowanie wszystkich ujemnych skutków ich oddziaływania na tkanki podłoża. W związku z tym w początkowym okresie mogą pojawiać się dolegliwości bólowe, które wymagają przeprowadzenia przez lekarza odpowiednich korekt. Wizyty korekcyjne są bezpłatne.
• Proces adaptacji do nowej protezy trwa od kilku dni do kilku miesięcy.
  Bardzo wiele zależy od samego pacjenta, jego nastawienia, woli
  przezwyciężenia trudności, cierpliwości i przestrzegania wskazówek lekarza. Aby skrócić okres adaptacji należy w pierwszym okresie użytkować protezy bez przerwy nocnej, obustronnie żuć pokarmy, ssać cukierki, głośno czytać, co umożliwia wytwarzanie się automatycznych odruchów tolerancji ciała obcego.
• HIGIENA JAMY USTNEJ I PIELĘGNACJA PROTEZ.
  Protezy ruchome stwarzają dogodne warunki do gromadzenia się resztek pokarmowych ulegających procesom fermentacji i gnicia, co m.in. powoduje rozwój drobnoustrojów chorobotwórczych. W związku z tym protezy należy czyścić po każdym posiłku strumieniem ciepłej wody z użyciem szczotki i  specjalnej pasty do protez lub zwykłego mydła. Nie należy stosować dużego ucisku gdyż proteza wykonana z tworzywa sztucznego może zostać uszkodzona.
  Jeżeli lekarz nie zaleci inaczej protezę można wyjmować na okres snu z ust i po jej umyciu przechowywać w suchym szczelnym pojemniku. Jako dodatkowego środka higieny można używać specjalnych preparatów do dezynfekcji protez np. Corega Tabs.
• Ponieważ nie wszystkie procesy patologiczne sygnalizowane są bólem istnieje konieczność okresowych wizyt kontrolnych. Pacjent powinien zgłaszać się do kontroli, co pół roku w celu przeprowadzenia badań profilaktycznych, korekty protez czy innego leczenia.
  9. W przypadku uszkodzenia protezy (złamanie, wypadnięcie zęba) nie należy jej używać lub podejmować próby naprawy we własnym zakresie, lecz osobiście
  zgłosić się do lekarza w celu ustalenia przyczyn uszkodzenia i naprawy.
• Proteza nie używana przez dłuższy czas nie nadaje się do dalszego
  użytkowania.
• INNE ZALECENIA
  – wizyty kontrolne przynajmniej raz w roku
  – w razie konieczności – podścielenie protezy- nie nosić zamiennie starych
  protez z nowymi
  – co kilka lat (maksymalnie 5) robić nowe protezy

1. Zestaw do wybielania nakładkowego zawiera nakładkę do wybielania (na modelu diagnostycznym) oraz strzykawki preparatu
2. Przed nałożeniem szyn wybielających w jamie ustnej, zęby należy dokładnie wyszczotkować i oczyścić przy pomocy nici dentystycznej.
3. Niewielką ilość preparatu wybielającego należy umieścić w nakładkach wybielających od strony powierzchni wargowych zębów, które chcemy wybielić (zaleca się umieszczanie w szynie wybielającej preparatu w ilości odpowiadającej kuleczce o średnicy 2-3 mm na każdy ząb). Preparat do wybielania należy przechowywać w lodówce.
4. Nakładki z preparatem należy umieścić w jamie ustnej, jeżeli na błonie śluzowej pojawi się preparat wybielający, usuwamy go za pomocą suchej szczoteczki do zębów, chusteczki higienicznej bądź palcem. To jest znak, aby następnym razem nałożyć mniej preparatu – unikniemy tym samym podrażnienia dziąseł.
5. Podczas pierwszego wybielania nakładki z preparatem wybielającym należy pozostawić w jamie ustnej na 2-3 godziny, następnie 6-8 godzin najczęściej na noc (Przy nadwrażliwości można wybielać zęby w dzień dla lepszej kontroli procesu).
6. W czasie noszenia nakładki z preparatem wybielającym nie należy pić, palić papierosów, spożywać żadnych posiłków.
7. Po zakończeniu noszenia nakładki należy starannie wypłukać jamę ustną oraz dokładnie wyszczotkować zęby.
8. Nakładkę należy oczyścić strumieniem bieżącej, chłodnej wody, przy pomocy szczoteczki  z mydłem usunąć resztki preparatu wybielającego, a następnie odłożyć na modele. Należy pamiętać, że ciepło może zdeformować szynę, co może uniemożliwi jej ponowne użycie.
9. Czas trwania wybielania nie powinien przekroczyć 14 dni, zębów nie powinno się dobielać częściej niż co 6 miesięcy.